obraz biografii
ranami zapisywało cierpienie
róża pochyliła głowę
już nie pachnie
naznaczona nieszczęściem
wsiąkła w ten świat
jak krew w ubranie
w cieniu nie było słońca
miedzy wzrokiem a słowem
zamigotał zielony ognik
zapach namietnych fiołków
poruszył schowane za siebie ręce
zaczęły głaskać krzyczącego ptaka
po chwili kwilił
rozpływając się w pieszczotach
cz.m.13.03.2010
zabij we mnie tę miłość
a pozwolę ci odejść
głód ciebie biegnie dreszczem
wzdłuż ciała
krew rozrywa tętnice
zabij tę miłość
umieram
ciepły różaniec czeka na requiem
słonce chowa się w ciemność
otwórzcie piekło albo niebo
nie chce do czyśćca
cz.m.04.03.2010
widziałam krwawy płacz dziurawca
strach mieszkający w uściskach gałęzi
i oczach drżącej sarny
słyszałam głos Boga lasu
w mowie potoku omywającego kamienie
w rozmowie z brzozą śpiewie ptaków
wiatrem zaplatał warkocze trawom
wkładał sekrety w kieszeń dębu
tęczy przekazał barwy miłości
z księżycem popijał wieczorną rosę
i echem wołał na świat
czm.28.02.2010
przechodząc obok spojrzeń
zapach perfum wyprzedził ukłony
ciągnęły się za mną jak pierwszy pocałunek
drażniący kubki smakowe
marzenia rozwiał wiatr
z tchnieniem bursztynowej jesieni
blada twarz kapiący tusz na rzęsach
pożegnanie na klamce drewnianych drzwi
białą suknię ubrał krzew tarniny
czm.26.02.2010
zabiorę obowiązki
wykonywane codziennie jak pacierz
obrus w kwiaty pachnący ciepłą zupą
zostawię – nieme ściany
z szeroko otwartymi ustami ze zdziwienia
zestarzałe prześcieradło ze śladami zmarszczek
kiedy odejdę noc nie zamknie powiek
głodne oczy szukać będą widoku twarzy
osamotniona cisza odsłoni swoją nagość
czm.23.02.2010
na parapecie wzruszeń
usiadły wspomnienia
uczucia sieje się wiosną
samotność zdziera
kartki z kalendarza
pielęgnując głuche obietnice
kot na kolanach mruczy
o trocinach życia
nadzieję przyszłości
zabija trzepot
skrzydeł dzikich gęsi
czm.19.02.2010
domowa cisza świeci spojrzeniem
na dworze gołąb odśnieża karmnik
gałęzie jaśminu pukają do drzwi
łopata z jęzorem i ciężkim oddechem
z zazdrością spogląda na miotłę
zakwitła w kącie z lenistwa
podchodzę bliżej okna – wciąż pada
po zaśnieżonym chodniku spaceruje
erotyk o tłustych udach
z uśmiechem żądzy poluje incognito
nie wiem czy powinnam jej współczuć
znudzona sowa poszła na mszę do cerkwi
mój grzech leży na różańcu
pomodlę się wiosną
czm19.02.2010
między wzrokiem a słowem
plączą się bezdomne uczucia
trawione płomieniem namiętności
obleczone czarną halką wspomnień
układają się do snu
los od dawna dzierga szare zycie
bez oklasków przejdę
przez most codziennności
balansując na krawędzi
byleby tylko nie wpaść
w rzekę zapomnienia