Tutaj byłeś przez chwilę,
od której dla mnie wszystko się zaczęło.
Chwila wywołała ciąg zdarzeń,
bez ostatniego ogniwa.
Chwilowość kolejnych chwil.

Dokąd poszedłeś? Bo przecież gdzieś poszedłeś.
Czy jesteś tam, gdzie rozkuwa się łańcuchy?
Czy kowal był wystarczająco delikatny?
Czy to boli?
Teraz poruszasz się sprawniej, nie kulejesz?
Czy już ci nie ciąży sklepienie niedoskonałości?

Ach, zapomniałbym zapytać o to, co najważniejsze:
gdzie położyłeś, tato, klucz od piwnicy?

Nie dość, że ciemno, to nie chce mi się
piłować kłódki.