Im bliżej źródła światła,
tym cień staje się większy.

Nie chce się śpiewać ta piosenka,
która ma suknię w czarne groszki,
nie chce się nucić ta melodia,
ani w całości, ani troszkę.

Jak zwykle wstałem, zmyłem snu
ostatnie resztki z ócz kącika,
włożyłem coś tam, pierdłem i
wyjrzałem przez okno jak świat
znikał.

Zrobiło się tak jakoś rzewnie.
Zabiły dzwony, sąsiad zaklął.
To, co konieczne, już niepotrzebne,
a to co potrzebne, to jakoś
kurwa, nie ma.

Z każdą sekundą za oknem znikał
świat jak zawartość śmietnika.
Pożerał go wielki buldożer
z napisem: Oczyszczalnia Orzeł.

Ktoś w telewizji mówił głosem
nawiedzonego kaznodziei,
że wszystko w rękach Boga –
Boże, a całą resztę diabli wzięli?

Co z pozostałą częścią świata?
Czy Himalaje, dajmy na to,
też coś pożera, jak szczur gówno?

Na murze sprajem niebieskim
napisał gnojek pewnie jakiś
mam wyjebane na koniec świata.

Pod murem pies szczał,
nad nim ptaszek latał.

===========================

Nie pytajcie mnie po co ten tekst –
on sobie jest.