Byłaś taka jak dłoń, trochę większa może,
a potem rosły twoje buty i sukienki.
Teraz jesteś drzewem, na imię ci Orzech –
Z zewnątrz twardy, w środku zaś miękki.

Zawsze, maleńka, taka moja,
dla Ciebie ta piosenka, ta sukienka.

Rosły twoje sukienki i buty przez lata,
potem zmieniały kolor włosy i paznokcie.
Marny ze mnie był ojciec, jeszcze gorszy tata,
świat Cię dopadł z zabójczą miłością.

Zawsze, maleńka, taka moja
Dla Ciebie ta piosenka, ta sukienka,
i więcej jeszcze rzeczy może.
Ja jestem drzewem, lecz Ty –
tobie na imię Orzech.

Nie ocalilem cię, dzięki tobie żyłem.
Byłaś moim lustrem, zaklęciem, przeklęciem.
Byłaś przy mnie kiedy trochę dużo piłem,
sklejałaś w mym obrazie najmniejsze pęknięcie.

Zawsze, maleńka, taka moja
dla Ciebie ta piosenka, ta sukienka.

Teraz, gdy noc idzie ciemna i deszczowa,
w serce nocy jak najgłębiej popatrz.
Dojrzyj co się w sercu nocy chowa.
Słyszysz? To wiatr tak zawodzi, nie płacz.

Zawsze, maleńka, taka moja
Dla Ciebie ta piosenka, ta sukienka,
i więcej jeszcze rzeczy może.
Ja jestem drzewem, lecz Ty –
tobie na imię Orzech.

W najczarniejszym korytarzu świata,
w najjaśniejszym zakamarku słońca,
jeśli zechcesz będzie tam twój… ja.
Będę bez końca…

Zawsze, maleńka, taka moja,
dla Ciebie ta piosenka, ta sukienka.
Zawsze, maleńka, taka moja,
dla Ciebie ta piosenka, ta sukienka.
Zawsze, maleńka, taka moja,
dla Ciebie ta piosenka, ta sukienka…