Plezantropowi, Sławomirowi Majewskiemu, czytelnikowi twórczemu, człowiekowi bez przerwy udowadniającemu podobnym do mnie patałachom słowa, że niekiedy warto pisać.

czytaj całość

Marzysz o dawnych obszarach spokoju ale przetarte i pocerowane odległością istnienia uciekły na  długo Są tam dokąd zmierzasz tam  gdzie gasną  minuty nie twojego czasu Bo jesteś żyjesz pożądasz tylko tu tylko ze mną Jak ten co żył w prośbach do Boga by zamknął mu oczy ponieważ straceńczo sądził że istnieje bez przyczyny

Na próżno  starasz [...]

Puszczą wodze, pegazy pomkną przez okno. (Oby tylko, tak myślę, nie zahaczyły o realność przedmiotu!)

Że słońce, że ocean, że krąg światła, lampa – to wiesz – nawet o tym stole i krześle, o herbacie i łyżeczce do niej – to wiesz – ale

czy idea dorównała rzeczy i czy słowo wzbiło się nad dotyk?

Opisać najdotkliwiej, jak to jest możliwe błogosławieństwo, oraz [...]