z tomiku “Rozwiewa wiatr”
Małą kroplę egoizmu
zebrałam z twych warg
pocałunkiem szeptem
miłością
Małą kroplą krwi
zapłakało serce
Czasem spoglądam w lustro
za krótka chwila na szczęście
za dużo bólu
Los garbaty złoczyńca
rozdaje karty
odziera nas z godności
Moje serce drży
w twych dłoniach
Kochaj mnie
bo pokona nas czas
z tomiku “Rozwiewa wiatr”
Znalazłam miłość
ciszę w opiekuńczych ramionach
księżycowe cienie
w srebrnym szalu gwiazd
Znalazłam cierpienie
pęknięty uczuć dzban
rozsypał nuty
miłosnej pieśni
złudzenia rozwiał wiatr
Moja szczęśliwa gwiazda
poplątała drogi
dziś paciorki łez
przebieram w dłoniach
więc jak mam wejść
w nowy świt
w którą stronę iść
jak posklejać kawałki życia
by nie raniła pamięć
Stopy obmyję w chłodnym
strumieniu
osuszę złotym warkoczem
może stworzę nową pieśń
już nie po drodze nam
z cyklu “Kreolskie pieśni”
Kochaj mnie
w kropli morskiej wody
w złoconym poranku
ciepłym piasku
i w szumie oceanu
Kochaj mnie
w śpiewie wiatru
krzyku mewy tańczącej
nad falami
w ukrytych marzeniach
i pieśniach srebrnych
gwiazd
z cyklu “Kreolskie pieśni”
Twoje wyspy szczęśliwe
odległe lecz takie bliskie
na środku ukrytych myśli
zasnute mgłą o świcie
Twoje wyspy szczęśliwe
to dwa pagórki tętniące miłością
w dotyku cierpliwych dłoni
spojrzeniu ciepłych oczu
To ocean marzeń
o kielichu otwartym
na czułość twych warg
gdy wnikają w jego otchłań
aksamitne pragnienia
Twoje wyspy szczęśliwe
na środku drogi
w uśpieniu lasu
w różanym pokoju
i dżwięku naszych serc
z cyklu “Kreolskie pieśni”
Czy jest dla nas kropla oceanu
ta jedyna mała tylko nasza
i wieczorna pieśń
nieznana nikomu
nigdy nie śpiewana
w morskiej fali ukryta
Czy jest dla nas nadzieja
Nie chcesz mojej pieśni
odchodzisz w mrok
tyle moich słów zamykasz
jednym gestem dłoni
Wyśpiewa je morski wiatr
zanuci ptak
Gdy odejdziesz w cień
twe serce zatęskni
do magicznych chwil
Pragnienia nuta zadżwięczy
w duszy i wrócisz znów
do gwiazd po moją pieśń
i będziesz chciał objąć
ciszę
Chciałabym ułożyć dla ciebie
słowa milczących warg
w śpiewie fal
odnależć sens naszego istnienia
Odchodzisz w dal
do zimnych gwiazd
Wędrujesz z marzeniem
moje nadzieje topisz
w ciepłym piasku
Nie ogrzejesz serca
W swej krucjacie
ranisz moje dłonie
gubisz łzy
a może tylko śnisz
Z samotną mewą
wędruję nad falami
rozgrzane dłonie chłodzę
w morskiej wodzie
W nocy srebrno krwistej
i w jasnym świcie
szukam nieba
cienia miłości
Może napotkam moje marzenie
po drugiej stronie letnich barw
w spokoju jesieni
uśpieniu oceanu
w deszczowych łzach
z cyklu “Kreolskie pieśni”
Zimna gwiazda roztoczyła
swój blask
radosne światła zamigotały
u stóp ołtarza
Na ofiarnym stole
zadzwoniła twoja melodia
rozstąpiły się wody
morze ukazało suche dno
całowanych moją miłością ust
Całe przyrodzenie świata
opadło fałszywą pieśnią
na płatki ciepłych dłoni
W istnieniu marzeń
podaniu białego chleba
Tylko ocean wciąż ten sam
i wyspy szczęśliwe
w swojej zieleni
Wiatr przebiera na wydmach
ziarenka piasku
w poszukiwaniu naszej miłości
z tomiku “Rozwiewa wiatr”
Jest taka droga
którą muszę iść
choć stopy kwitną
malinową czerwienią
Są takie noce
które studzą sny
osrebrzone
moją nadzieją
I podobne dni
w których pada deszcz
może kwitną bzy
w twoich oczach łzy
i tak się śmieją
Brodzę w smutku czerń
ciągle noc i znów dzień
Malinowy kwiat
pod me stopy padł
rani serce cierń
w każdą noc i nowy dzień