Pisuję na rozmaitych forach literackich i często zdarza mi się publikować ten sam tekst. A robię to nie dlatego, by zachwycać się swoim nazwiskiem i fabrykowaniem gniotów, lecz dlatego, by [...]
Pewnego dnia zadzwonił telefon. W słuchawce zabrzmiał śpiewny głos kobiety. Należał do osoby, o której nie słyszałem od lat, której spodziewałem się nigdy więcej nie ujrzeć. Kobieta o bezkształtnej twarzy, tak pospolitej, że już od dłuższego czasu tkwiącej w mojej wyobraźni w sposób zamazany, pojawiła się w mojej pamięci jako twarz tej, którą niegdyś usiłowałem [...]
W czasach połowy ubiegłego wieku, gdy przydarzyło mi się nieszczęście ze swoimi narodzinami, otoczenie było szarobure i parciane. Ciężko to pojąć obecnym dzieciakom, ale w tej zgrzebnej epoce nie istniały komórki, wrzaskliwe reklamy, życie podporządkowane kasie, gry komputerowe i empe
Występuje z brzegu, przerywa wały.
Nic nie dzieli myśli od przestrzeni.
Wkrótce pochłonie łany, zakryje dachy.
Wkrótce w jedno się zleje
z szarością błękitu.
Bądź otwarty, miej bramy na oścież;
bądź gotowy do ewakuacji.
Zdarza się, że masz ostatnią z potrzeb:
widzie
Kiedy zawalą się słowa, runą i opadnie kurz znaczeń,
znowu zobaczymy błękit i obłęd obłoków. Będzie inaczej.
Potem schowamy się w jaskiniach. Namalujemy pierwsze obrazy.
Rozpalimy ogień. Będziemy znów bliscy sobie, nadzy.
Nauczymy się mówić prawdy proste bez skrępowania,
Nie trudno mi sobie wyobrazić
brak wyobraźni.
Wchodzę do pokoju bez niepokoju,
dotykam ścian sześcianu,
upadam na podłogę, leżę odłogiem.
Patrzę na sufitoskłon.
Konstelacje, dalekie gwiazdy, planety,
mgławice i
niestety tutaj nic nie ma.
Nic tutaj nie ma.
Niczego dobrego
[caption id="" align="alignright" width="340" caption="Zdzisław Beksiński (1976)"][/caption]
Zerojedynkowa Arka, nie większa niż
kieszonkowe wydanie Pisma, mieści wszystko,
co będzie potrzebne. Genomy spakowane w archiwa,
mapy, schematy, wzory.
Może jeszcze kilka książek, katalog d
Wyobraziłem sobie kurę, niosącą jajka na kopy.
Co zrobić z taką ilością jajek?
Przez pierwszy tydzień może i jest fajnie.
Jajka na twardo, na miękko, w koszulkach,
jajecznica, omlet, biszkopt, kogel mogel,
i znowu omlet, i znowu jajka.
Białe jak chmury, żółte jak słońce.
Ż
z cyklu "Rozwiewa wiatr"
Jedziesz ślepym torem
przed siebie
dotykając tylko
mojej miłości
Małym kęsem
kosztujesz odmienność
uczucia
Tarzasz się w chłodzie
domowych zdarzeń
bo twoje sady
obsiadły gawrony
Białe podbródki
wystawiły ku słońcu
obserwując każdy twój
Jeszcze się dziwię, jeszcze mi nie wszystko
jedno. Wiem, nie ma w tym nic,
ale jednak. Wiem, to nie jest tylko dziś,
to się już zdarzyło, to się znowu będzie działo.
Wciąż tak samo mali, tak mało
potrzebują, potrzeba, nie potrzeba.
Wielkie mi nieba, piekła nie ma, hulaj!
Wie
jeszcze hosanna w zmęczonych oczach
mimo że pajęczyna między palcami
a serce walczy z wczoraj i dzisiaj
rankiem mijam grubego zenka i znowu
daję łajdakowi monetę a dlaczego nie
niech wypije - przetrwa dzień
mnie będzie gorzej ani złotówki szafiru
najwyżej rozgryzę w kropelki
Chciałem potwornie szlachetnie i na poważnie kochać
traktowć jak najdroższe klejnoty swoje wrażliwe dzieci
cywilizować światłem tytana etycznie miernych mutantów
ale czy na szczyt roszczeń nie chciałem się wspiąć zbyt wysoko
kulminacja marzeń nagle się zmieniła w iluminację zw
zabij we mnie tę miłość
a pozwolę ci odejść
głód ciebie biegnie dreszczem
wzdłuż ciała
krew rozrywa tętnice
zabij tę miłość
umieram
ciepły różaniec czeka na requiem
słonce chowa się w ciemność
otwórzcie piekło albo niebo
nie chce do czyśćca
z cyklu "Bez litości"
Otumaniony świt
pędzi na oślep
ku południowej tęsknocie
bezsenna noc odchodzi precz
za horyzont marzeń
Skalny cień odarty z pożądania
umiera bez tchu
Zdławiony ciszą poranka
jęczysz w konwulsjach
dzikiego orgazmu
w bełkocie pustych frazesów
pajęc
Kocha. Nie kocha? Kocha
nawet, jeśli mówi, że nie kocha.
On nie wie, że kocha.
Nienawidzę go. Nie, to było
pięć sekund temu. Nie nienawidzę,
kocham. On kocha i ja kocham.
Noc w izbie wytrzeźwień,
tydzień zaprzyjaźniania się z sińcami,
miesiąc współżycia z krwiakami.
[caption id="" align="alignleft" width="340" caption="CISZA - wystawa fotografii Beaty Mendrek-Mikulskiej"][/caption]
Już to znasz i nie jest ci dziwnym, że ulice są puste,
a powietrze gęste od mgły. Nie jest spokojniej, chociaż
cisza ma w mieście coś z nirwany. Tym razem się nie śni
Wzór to wzór. Stosuj się stosuj.
Masz być okrągły i będziesz okrągły.
Masz, mieć wykładnię swego losu
i będziesz miał bo to tryb ciągły.
I spełniasz funkcję i będziesz w silni
i sam od siebie się uniewinnisz.
A pod oknem jakiś wariat
śpiewa pieśń nad pieśniami.
Że
Bohater serialu "Dom", Ryszard Popiołek, nie dożył naszych świetlanych czasów. Niestety, gdyż jego powiedzenie "koniec świata", miałoby teraz nowy sens. Tak jak jego powiedzenie, że "mogą zmieniać się systemy, a brama być musi".
Zastąpił go Obywatel Anioł, kukiełka skonstruowana
Na planecie zamieszkałej wyłącznie przez ludzi
kochających wiosenne liście,
wystarczy odpowiednio długo emitować syf
jesiennych liści,
aby ich wyleczyć, tych ludzi.
Zmienić im klimat, a polaryzacja zainteresowań
tak im uprzykrzy ich zamiłowania, że sami,
z własnej woli zaczną
Nieuleczalny świat, ludzie jak rak.
Panaceum religii wśród nowych technologii,
przemysłowych zastosowań nadziei.
Z tego wszystkiego przebija się
zielona łodyżka smutku.
Tymczasowe słońce ogrzewa chwilowym ciepłem
pragnienie nieskończoności.
Coś tam kiełkuje, coś się lęgn
Przy stole nie znajdziesz miejsca, mimo, że jest pusty
- każdy bok będzie zbyt kanciasty, blat zawsze nierówny;
gdy przesuniesz dłonią, głęboko w skórę wbije się gwóźdź.
Jakkolwiek usiądę, będzie mi wygodnie – oprę łokcie
na idealnej wysokości, stołowa noga nie stanie na
Potrzeba podważania i obalania zaskorupiałych, rutynowych prawideł jest motorem postępu. Czymś, bez czego żadna cywilizacja nie mogłaby się rozwijać. Bunt jednak musi mieć uzasadnienie. A więc argumenty. A więc propozycje; sprzeciw bez nich, uważany jest za demagogię.
Stara to p
Cześć słodziutka!
Kiedy się zmyłaś, nie było mi do śmiechu, choć wyznam, że w ogólnym bilansie okazało się, że bez ciebie jest o wiele spokojniej, a w domu zapanowała powszechna zgoda i wzajemne nie włażenie sobie na odciski.
Mama, jak to Mama, z początku popłakiwała po
Kolejne miasto, to samo miasto obcych.
Powinienem się czuć tu dobrze. Dobrze.
Połykają mnie ulice, hotel, winda.
Coś jest do zrobienia i nic do przeżycia.
Wypluwa mnie czas poza tę chwilę,
którą nazwali Nowy Jork, Paryż, Madryt,
lub Płock.
Powinienem się czuć tu dobrze; pr
- pogłaszczę ją w myślach, niech wie
że nie na darmo sypiamy w jednej łodzi płynąc
jakbyśmy szukali starej, znanej drogi
Nie na darmo Kraków zbudowano.
Z całym zapleczem krypt, lochów i wieżyc
wysokich aż pod dźwiękoskłon hejnałów
i dziewic.
Od wysokiego C, aż po krótki
Gdy umierał Król Cyganów, w różnych zakątkach Europy, tam gdzie Cyganie rzecz jasna wiodą beztroskie i kolorowe życie dzwoniły telefony.
Z ust do ust za pośrednictwem powszechnie dostępnych środków łączności przekazywano sobie wiadomość z elitarnego swiata wspólnoty o tak niecodz
Czego oni doświadczą, jakie ich bagaże,
kiedy w podróż wyruszą życia? Po której stronie
staną na peronie marzeń i co powiedzą obcym,
gdy zdumione twarze rozpoznają siebie
sprzed lat, sprzed doświadczeń, po których
tatuaże, blizn parę i życiorys spisany na skrawku
wydartym c
Gdybym chciał się zabić, czy wybrałbym skończoną
przez obojętną objętość filolki zawartość,
czy może, wbrew kolorom błękitnemu i różowemu,
coś bardziej, lub mniej więcej zbliżonego do czerwieni?
A może decyzja, którą niewątpliwie
z zupełnie lekkim sercem, lecz cięż
Wiatr rozwiewa ciszę
rozpędzone myśli
rozszalałe namiętności
zostały w morzu
letnich barw
Pozmiatane
szeptem nocy
gwiazdy
zasnęły w kąciku
nieba
Zamglone oczy księżyca
wypatrzyły drogę
do miłości
Pójdziemy do świtu
mleczną drogą
w ramionach nocy
gdy ciepły wiatr
rozw
Będziesz taraz robiła, co ci każę.
Posprzątasz, pójdziesz po piwo. Dla mnie
zrobisz przecież wszystko
co ci każę.
Kiedy mówię jedz - jesz,
jak powiem, że czas iść spać,
to masz spać.
I żeby poduszka była sucha,
bo sprawdzę.
I nie pyskuj, bo już sama wiesz,
mamus
Żyję prawie. Nikomu nie wchodzę z butami za skórę.
Przechodzę na drugą stronę, kiedy się da ustępuję,
kiedy robi się zbyt ciasno, wtapiam się w ścianę.
Nie potrzebuję zbyt wiele miejsca, więc nie jest to kłopotliwe.
Nad wyraz rzadko zatruwam powietrze,
najczęściej bywam nieo
...i oczekiwał ciosu, lecz noc zbliżała się przeświadczeniem, że niebezpieczeństwo zmienia proporcje strachu. Wzdrygnął się. Od nieruchomej tafli wolności do pierwszego zarysu cierpienia, krata była wskazówką, ostrzeżeniem. Zasiekane żelazem okno wyznaczało mu prostokątny fragment
Na co tak patrzysz, młodzieńcze?
Uffizi powstaną długo po twej śmierci,
lecz ty pewnie przyglądasz się pannom,
które pod czujnym okiem dworek
suną do katedry?
Kiedy ręka maestro odrzuci to, co zbędne,
a pył ostatni, z którego powstaniesz,
jak stoisz, opadnie,
zanim zastygniesz
Przez długi czas nie mogłem rozgryźć sprawy; krążyłem wokół niej i nic mi nie przychodziło do głowy. Byłem zawiedziony, bo kiedyś zajmował stanowisko zbliżone do mojego. Nie takie samo, lecz porównywalne: wówczas wyrzucał z siebie heterogeniczne sądy, burzycielskie mniemania,
z tomiku "Wiersze niczyje"
Święta pachnące
choinką
jak zwiędłe liście
minionego lata
Małe serca
przepełnione nicością
rybie oczy
oszalałe z rozpaczy
Ale
Przybieżeli do Betlejem
Umknę przed kolędą
do wnętrza myśli
świerkowe gałązki
ukryję w duszy
z kołyską d
Moja prawa ręka w twojej lewej dłoni.
Ważysz złe i dobre, nie odpuszczasz.
Jesteśmy spokojni patrząc na horyzont.
Dojdziemy. Gdziekolwiek ta droga,
ocean, przestworza - dojdziemy,
zostawiając zmysły, świat mając zapisany
w spadku po bezdrożach, big bangu,
stworzeniu, siedmiu dnia
z cyklu "Kreolskie pieśni"
Opowiem ci piękną bajkę
o syrenach
i wodnych kwiatach
cichej fali pieszczącej twoje dłonie
i zmęczone stopy
Zaśpiewam pieśni o wędrowcach
samotnych sercach ukrytych
w zielonych głębinach
i koralowych polach
Ukołyszę marzenia
spokojnym nurtem
p
Miasto jest urocze, a ulice czyste.
Za miastem powietrze, woda, a w niej ryba.
Zielenią się drzewa i śpiewają ptaki.
Wilki tylko w lesie, choroby przejściowe
jak palto na jesień.
Nie ma tu nic złego, żadnych klęsk,
czy wojen. Spokojnie
rok za rokiem. Ludzie nie złorzeczą,
ludzie
to było tak bez sensu
spadł śnieg
o dwunastej
dwunastego
a ja
zaspałem
nie wstałem
i tkwię w środku
aż do wiosny
samotny
biały
z dziurawym garnkiem na głowie
brzozową miotłą pod pachą
a nos
mam czerwony
marchwiany taki
Jacy byliśmy, jacy mali jak kamyk, jak źdźbło?
Jacy byliśmy, kiedy wielka woda czasu
dała nam połysk i słój i zło imieniem człowiek?
Dla naszych nóg otwarły się drogi,
dla naszych rąk zamknęły się morza.
Ugięły się chmury pod nami, rozstąpiły błękity.
Wymyśliliśm
Oto jest droga prosta
co do prostych rzeczy wiedzie.
Do miast o prostych nazwach,
z murami prostymi. Za nimi
mieszkają bardzo prości ludzie.
I choć prosta, to idzie
jakoś wyboiście.
I choć prosta, to wy boicie się
z iście skomplikowanym
podejściem do życia.
Nie wszystkie cele
Piłat cię kocha, Piłat wszystko widzi.
Nie zabija za proporce, nie karze zbyt wielu.
Piłat ma inne sprawy w słoneczną niedzielę,
lecz nie zapomina, po co tutaj przybył.
Legnie pod naporem imperium i krzyża,
wszystko dzięki braciom, przez braci
i dla nich.
Kamień wszystko przyjm
Z bólu się nie umiera,
z bólu się robi różne inne rzeczy,
jak pisanie wiersza, czekanie na nicość.
Można się pomodlić, ale kiedy krzyczy
tak głośno się z bólu, to kto to usłyszy?
Się zwija na łóżku, nie czuje się nic
więcej?
Nie ma już morfiny
i nawet sen nie chce
Czas nie obszedł się z nami zbyt dobrze.
Czas był wściekły i zły, i być może
nie był wtedy w najlepszym humorze,
ale mógł się, o Boże, obejść jeszcze gorzej.
Mógł na przykład, oprócz włosów krętych
i puszystych w nadmiarze jak burza,
tak się na nas bez sensu wkurzyć,
Wszystko, czego mógłbym chcieć
mieściło się w ostatniej, najmniejszej skrzynce.
Tak obiecywały mi wszystkie inne, które otwierałem.
Otwierałem jedną po drugiej,
a każda była zachętą, następną obietnicą.
Pierwsza, kiedy byłem dzieckiem,
nieopisanym ogromem pochłaniała ca
Z wampirzymi zębami kot, albo żaba,
szuflada i szu fla da.
Tu się nada z wąsami pan,
tu sylaba.
Wyklejanka ma odcieni ze sto.
To i tamto. Dwa razy
się nie zdarza.
Pod dywanem kot,
na obrusie plama.
Obrazki, fotografie, słowa -
od nowa, wciąż od nowa.
Gdyby mieszkały tu jakieś anioły, pod tym mostem,
jakże radośnie by się śmiały, pod tym mostem.
Ale tu tylko ludzie chorzy na życie, pod tym mostem,
z kartonu mają poduszkę, z betonu noce, pod tym pomostem.
A gdyby tu mieszkały diabły, w tym blokowisku,
byłyby szczęśliw
SZACHY
Choć znaliśmy się od lat, jeszcze z budy, choć był moim rówieśnikiem, facetem wzrostu mniej więcej niesporego, uraźliwym ponad normę, subtelnym do granic wytrzymałości, to przecież mówił, myślał i zachowywał się, jak człowiek starej daty.
Przychodził do mnie co środę,
Czarna folia. Nie przepuszcza powietrza.
Zgrabne zapięcie na błyskawiczny zamek.
W środku znane - ulica, park, rzeka,
wschód słońca, ćwiartka księżyca,
zapach ściółki po deszczu w lesie,
dotyk dłoni, wilgotność języka,
wszystko, co wypowiedziane,
głośny krzyk, nuta cicha.
Przyglądam się jabłku, które rosnąc pęcznieje
soczystą objętością. Rozszerza się, rumienieje.
Potrafię sobie wyobrazić jak nabiera smaku,
jak kwaśność zamienia się w słodycz.
Ale czym jest ręka, która je trzyma
i oko, którym na nie patrzę?
A, dajmy na to, robak, kt
Widziałem cię na marach, moja droga, moja kochana.
Twój przyjaciel, mąż, stał tam, przy wezgłowiu trumny.
Nic nie zostało z dumy, bo i o jakiej dumie może być mowa?
Że w takiej sytuacji się nie płacze, że raczej
z kamienną twarzą, z pamięcią, z tym, przed tym
ostatecznym oł
Na ulicach, po których jeździły orszaki weselne,
pogrzebowe kondukty.
Na ławkach w parku, na których siedzieli zakochani
ósmego dnia tygodnia.
Na łąkach pełnych mleczy, w dyskretnych trawach,
zszarzałych kościach.
Na stole, gdzie wigilijne potrawy czekają
na chirurgiczne narzędzi
W przeciwieństwie do harcerstwa,
w którym sprawności się zdobywa,
tutaj, stary druhu, jest inaczej.
Nie wiem jeszcze jaka to organizacja,
a przyjęli mnie już dość dawno.
Dali wspaniałe możliwości, choć
nie obiecywali niczego.
Wyruszyłem w podróż i, jak to w pociągu,
najpier
Gdzie byłem przez te wszystkie lata? Milczałem,
bo niewiele do powiedzenia, co raz mniej.
Bywało - otwierałem usta, tak trwałem
w niemym osłupieniu, jak bezgłośny lament,
krzyk, częściej szept.
O czym tu mówić, kiedy nic ważnego, nic,
co mogłoby mnie zdziwić? Słowa
miewały
Odpływa łódź od brzegów rzeki Styks,
pies Cerber groźnie szczerzy żółte kły.
W ustach mam obole dwa i więcej nic
nie trzeba mi, nie trzeba mi lecz Ty
zabierz mój cień i ślady moich rąk
z rzeczy i ksiąg, ze sobą zabierz miła.
Najdalej zabierz stąd,
od śmierci wybaw.
K
Maurycy usiadł w kącie, przy kontuarze, w pobliżu półotwartych drzwi, obok muzyka, którego zatrudniono w Klubie na etacie wirtuoza. Poprzez kawiarniane opary widział, jak wsysały do środka zastępy smakoszy kawy. Co pewien czas wykopywały - nasyconych, a brzuchaty szatniarz kłaniał im si
Muszę się poddać konserwacji, ponieważ ostatnio jeszcze bardziej niż kiedyś dostrzegam brak sensu w swojej pisaninie; męczę się własną niechęcią przekonywania kogokolwiek do czegokolwiek. Ręce mi opadają, krew burzy przekrwione oko i czuję się jak nieproszony gość zakłócający d
z cyklu "Rozwiewa wiatr"
Czekam na ciebie
weż w ramiona
mój wieczny sen
Z spopielałych warg
zabierz ostatni uśmiech
ukołysz mój cichy płacz
niech nie przeszkodzi mi
słoneczny dzień
Kaskadą miłości niesiona
nie spełniam swych marzeń
Chcę odejść
od zmęczonych lat
w
Za chwilę wszystko będzie proste.
Już prawie się zatrzymało.
Ona go trzyma za rękę. Za chwilę
już tylko ciało.
Ona będzie przez chwilę jeszcze,
ale go zabiorą. Powietrze zostanie
tym samym, ale nie oddechem.
Coś się zatrzyma, coś się nie zatrzyma.
Ojciec, córka. Godzina
Miał jakiś dziwny kontakt ze śmiercią. Poetycki, liryczny? Nie wiem. Myslę, że Śmierć wpisała się także w moje życie. Jego Śmierć.
Nauczył mnie patrzeć na słońce smutnymi oczami. Za to niech będzie przeklęty. I za to co zrobił. I za spustoszenie, jakiego dokonał w moim siedemn
Wyobraziliśmy sobie siebie, nas.
Niewzruszony szczyt, nieskończoną kruchość lat.
Wypuszczone z klatki, oswojone ptaki.
Miotane na wietrze, od zagadki do zagadki.
Póki czas.
Póki mamy czas.
Umieszczono mnie w przezroczystości szkła.
Może jest tylko moją powłoką,
a może już stałam się nim?
Granice są jak protony
- nie widać ich, ale wiemy że są.
Ktoś wyrwał mnie ze świata
i umieścił tutaj.
O dziwo, jestem w stanie żyć.
Spójrz na tę krzyżówkę, co w
Podróżowałem na południe i na zachód.
Życie okazało się snem, bo noc była tak samo mozolna,
jak dzień.
W miastach oddawano hołd Mammonowi,
a góry i doliny umierały pod wielkim oddechem cywilizacji.
Ciągle rozpoczynano wojny o nowe ideały albo przegniłe obyczaje.
O nowe gr
Staraniem entuzjastów „Wiedzy Chodnikowej” powstała na naszym wydawniczym rynku nowa, lecz już obiecująca oficyna. Nazywa się ona BIBLIOTEKA PROBLEMÓW NIEPOTRZEBNYCH. Jej założeniem jest maksymalna popularyzacja nauki uważanej dotąd za odpadową.
Już pierwsza jej pozycja wzbudzi
Lustro zwraca czas przeszły.
Cokolwiek się wydarzyło, stało się minione.
Droga bezpowrotna, oraz drzewa przy niej,
kamień, ziarnko piasku,
które w oku boli.
Niepogodzenie świata, zwykła kolej rzeczy,
zbyt lekka zwiewność pojęć, niedorzeczność
życia.
Nawet płatki śniegu,
Tam, gdzie biegałem po polach
i kładłem się w trawie,
zapuszczałem cichutko korzenie,
są bunkry wysokie i szklane obłoki.
W nich i pod nimi schowani przed wzrokiem
ci, którzy tu przybyli na okrętach czasu.
Podbili zagajniki, zgrabili sad, ogród.
Co było do zrównania - zrównali,
Coś kręcisz, panno, bujasz.
Za tobą, panno, ciągnie się welon
spojrzeń.
W twoim chodzie jest jednak jakieś oszustwo:
idziesz tak lekko unoszona pustką?
Biodra i tyłek, wypięty biust,
włos rozrzucony, grymas ust -
a wszystko przepasane zapachem szałwii,
troszeczkę mdli,
Droga od Skierniewic, zmierzch, szary śnieg
na polach zlewa się z ołowianym niebem. Początek stycznia,
kurczy się kolor i metal, w mroczny sen.
W radio Grabaż śpiewa o złej miłości, coś o chorobie,
o napięciu. W światłach samochodu na asfalcie...
Horyzont oddziela od chmur pos
Marzysz o dawnych obszarach spokoju ale przetarte i pocerowane odległością istnienia uciekły na długo Są tam dokąd zmierzasz tam gdzie gasną minuty nie twojego czasu Bo jesteś żyjesz pożądasz tylko tu tylko ze mną Jak ten co żył w prośbach do Boga by zamknął mu oczy ponieważ
Dopóki tu nie przybyłem, myślałem,
że formy życia na twojej planecie
muszą być
inne.
Że dotyk smakuje inaczej,
że wzrok nie przytłacza,
że zapach nie rani jak oset,
że oddech nie wstrzymuje
i nie zabiera
tchnienia;
że idąc po trawie wybujałej jak sen,
jak sen, który
Ślepe dzieci nie gubią się w ciemnym lesie,
nie trafiają do chatki z piernika.
Nie dokonują złych wyborów,
nie oceniają na wyrost.
Ślepym dzieciom wystarcza dotyk, słuch.
Nie muszą wierzyć bogom, ufać politykom.
Nawet, jeśli wdepną w coś nieprzyjemnego
nie jest to jakąś
Zimowe dni lodowatego nieba
płatki śniegu roztańczone z wiatrem
Nie pytam o jutro
Sople zawieszone na gałęziach sosny
chłodne promienie zachodzącego słońca
Nie pytam o naszą przyszłość
Jeszcze czułe pocałunki
i szybko bijące serca
może starczy miłości
Nie pytam
Nie wyszły poza płazy z wirów odmieńce,
czy zostawiły resztę w sosie stworzenia?
Patrzą swoimi ślepiami na światy i na nieświaty.
Świadomie, bądź nieświadomie nazywają rzeczy
ich imionami, określają bez żadnych zawijasów
i okrągłości sformułowań to i owo.
Nie mają
Coś się zmienia. Rośnie nam garb
naszych dzieci, ich niespełnień, upadków, trosk.
Brniemy w powodzie, zawieruchy, wojny,
grzebiemy w odpadkach, przeczesujemy zgliszcza
rajskich ogrodów dzieciństw naszych, młodości.
Coś się zmienia. Co noc otwieramy oczy,
szukamy w ciemności pi
Było paskudne marcowe popołudnie, kiedy nie wyłączyłem gazu. W takie dni, w których wisi w powietrzu deszcz, nie pada już nawet, lecz właśnie wisi, kiedy nie ma najmniejszej nadziei na odrobinę słońca, przychodzi w takie dni senność, rozleniwienie. Kości stają się z gumy, mięśnie
Dbasz o siebie, o swój wygląd, ciało?
Chodzisz na siłownię, pakujesz, łykasz sterydy?
Jesteś dumny z posiadanych metek, emblematów?
Bywasz w modnych miejscach i tam, gdzie potrzeba?
Znasz tych wszystkich ważnych i oni cię znają?
Golisz tors i nogi, kremujesz się rano?
Jesteś zadow
Dwa piętra nade mną mieszkały trzy siostry, zaś piętro wyżej już nie pamiętam.
To znaczy - pamiętam... To znaczy - tak mi się zdaje.
Trzy siostry były urodzone tak, że najstarsza była ode mnie starsza o dziesięć miesięcy, a najmłodsza była młodsza pewnie z jakieś cztery lata.
Najlepiej, kiedy jest ciepło.
Ale nie jest ciepło i będzie
coraz zimniej.
Tylko tyle z prognozy pogody ma sens.
O ile prognoza pogody może mieć sens.
Dłonie pokrywają się lodową skorupą
przyzwyczajeń. Do kształtu i rytmu.
Chowam je w tobie, jak w rękawiczkach.
Taka trumna za
z tomiku "Rozwiewa wiatr"
Znalazłam miłość
ciszę w opiekuńczych ramionach
księżycowe cienie
w srebrnym szalu gwiazd
Znalazłam cierpienie
pęknięty uczuć dzban
rozsypał nuty
miłosnej pieśni
złudzenia rozwiał wiatr
Moja szczęśliwa gwiazda
poplątała drogi
dziś
z cyklu "Rozwiewa wiatr"
Kiedy przyjdzie
malowana jesienną ciszą
Śmierć
najmilsza kochanka
poetów
Zimnym pocałunkiem
zamknie senne powieki
zgasi światło dnia
Zaśnie w jej ramionach
tęsknota
Otworzy się nowy czas
w ciągłości eterycznych
zdarzeń
Poeta onkologiczny pisze
o umieraniu, czyli o życiu.
I choć poeta ma onkologicznie
wyjebane na wszystko, to
chciałby mieć czas.
A w tym czasie chciałby mieć
domek pod lasem, słoneczniki
wzdłuż płotu i taką ławeczkę
pod oknem, na której siedząc
mógłby delektować się winem
z tomiku "Wiersze niczyje"
Nie proś mnie o wiersze
nie jestem poetą
Tylko poeci
opętani szaleństwem
odmieniają słowa
Nie proś mnie o miłość
tylko poeci
kochają złudzenia
grzechem zdobią myśli
Nie proś mnie o szczęście
bez przystani
wiecznie niespełniona
szuka
Przyszedłem na świat o trzeciej w nocy.
Nic dobrego z tego nie będzie, powiedział
mój ojciec niebieski.
Moja matka śmiertelna, Nadzieja, zawsze
dawała wszystkiemu drugą szansę.
Nawet ziemniaki odgrzewała jak mantrę;
chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj...
Którzy mieli o
Jutro wyrosną mi skrzydła,
jutro polecę do słońca,
a jeśli mnie słońce oślepi,
to nie zobaczę końca.
A jeśli mnie słońce ogrzeje
i nic mi się więcej nie stanie,
to wtedy w głos się zaśmieję,
ze słońcem ruszę w taniec!
Na raz, na dwa, na trzy,
słońce i ja i Ty!
Za
Zderzą się kontynenty i wypiętrzą nowe góry,
stare szczyty na dnie mórz, pustynie pod lodem.
Cóż zostanie ze stworzenia, jak się zmieni
horyzont i jakie imiona będą miały rzeki?
Co miało być na wieczność, a co ledwie chwilą
żyło, czy zostanie choć słowo, gest, miłość
Między leszczyną a jaśminem zdejmuje majtki.
Pokazuje mi nagą cipkę. Tam ją całuję.
Między jaśminem a leszczyną.
Ledwie brązowe twarzyczki w zielonych kapturkach
przyglądają się temu z ciekawością.
O krok dalej ucinam siekierą nogę żabie.
Na wpół skacze, oddala się w
Urodziliśmy się martwi i umrzemy żywi.
Wszystko co pomiędzy to sprzeczność teorii.
Bo spójrz jak się tygrysi cień na gorącym piasku,
jak się ściele noc chłodna, jak się rosi zmierzch.
I jeszcze w locie uchwycony flaming,
cichy szmer oceanu, ostatni oddech bryzy.
*
Z jedena
Ma swoje pięć minut najczarniejsza godzina -
bluszczy się, powoi cieniem po ścianie,
oplata ramionami ciemności, napina,
pochłania swoje sekundy, gnie się i ginie.
Wkrótce zostaje po niej i po mnie
garść mała rzeczy nieważnych,
które powoli zapomnisz -
nierozważnie.
Kto n
Twoja nagość, modelko, jest nie do obrzydzenia.
Masz swoje czterdzieści plus, trochę fałdek, tłuszcz,
gęsty bluszcz i to, co w oczach twoich tylko,
to coś, co ma coś z niedopowiedzenia.
I przypominasz mi kogoś, kogo kiedyś znałem:
była tuż obok, blisko, może najbliżej - kto wi
Leżę całkiem nieżywy.
Pierwsza trawa oplata mi myśli,
krokus, a może przylaszczka
puka delikatnie,
mrówka, a może muchówka
coś szeptem do mnie mówi,
jest ładnie.
Jest cieplej i oddycha się inaczej.
Wkrótce drzewa zaczną
ubierać się w nieśmiałe liście,
a dziewczyny wr
Wstęp
Z omszałej pamięci wyłaniają się fragmenty śpiewanych przemyśleń. Krótkich, celnych i spuentowanych po mistrzowsku. Pierwsza z brzegu piosenka, "RÓBMY SWOJE", druga, BALLADA O DZIKIM ZACHODZIE - wyznaczają szlak moich wędrówek przez czas.
Dyktat
Nie chcę być obsadzany w roli
Różnica między książką a e-bookiem jest taka, jak między życiem, a życiem wirtualnym.
Biorąc do ręki książkę papierową, bierzemy do ręki życie. Front okładki jest aktem urodzenia, jej tył, to epitafium; strona tytułowa to moment narodzin, ostatnie linijki książki są jej ost
Ten tekst nie ma nic wspólnego z klasycznym rozumieniem słowa „recenzja. Jest to raczej – osobista refleksja. Moim zdaniem pisanie o książce nie powinno być jej streszczeniem, tylko prezentacją własnych powodów, dla których warto po nią sięgnąć. Zachętą do lektury *.
Powieść
Codziennie przechodzę przez drzwi w murze.
Mur jest stary, z cegły, drzwi odrapane z farby,
drewniane, nieduże.
Pochylam się wchodząc.
Za drzwiami bywa różnie - w zależności od nastroju
i właściciela tej przestrzeni. Wchodzę do ogrodu,
lub do pokoju, korytarza, sieni.
Są miej
Bez wstępu i posłowia, bez właściwego tekstu.
Są jedynie przypisy do stron bez numerów.
Zamiast okładki - daty,
tam, gdzie powinna być fotografia
i informacja o autorze,
jest jedynie biała plamka.
Tak długo uczył się żyć,
że w końcu postanowił to spisać.
Jeśli weźmies
Dbamy o siebie tyle, co nic. Leczymy się incydentalnie. Ruszamy się niewiele. Przeważnie siedzimy. Jeżeli stoimy, to tylko w korkach.
W pracy odwalamy robotę przyspawani do dwóch urządzeń: krzesła i komputera. Po pracy jedziemy do domu. W domu siadamy przed telewizorem i czekamy na obiad
Werdykt jury VII Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego "Złoty Środek Poezji"
na najlepszy poetycki debiut książkowy roku 2010
pod patronatem Dwumiesięcznika Literackiego "TOPOS"
Jury VII Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego "Złoty Środek Poezji" na najlepszy poetycki debiut książkow
Czytajmy, bądźmy zorientowani w otaczającej rzeczywistości, bo tylko wtedy dyskusja będzie miała sens, tylko wówczas nie stanie się kolejną słowną przepychanką: zbiorem emocjonalnych obertasów! Czytajmy, pogłębiamy wiedzę, ale nie tą uproszczoną, czerpaną z demagogicznego mędrkowania, gołosłownych pochrząkiwań i zaściankowych uprzedzeń, tylko tą, która wywodzi się ze sprawdzonych źródeł, z wieloletnich badań i realnych doświadczeń, opisów
Niektórym śmiertelnikom wydaje się, iż starczy znaleźć się w ławach poselskich i bredzić ile wlezie, by zasłużyć na miano jasnowidza zbawcy narodu. Osobnicy tego pokroju żyją poza rutyną codzienności: odrębnie. W chmurach z krainy marzeń. W doktrynerskim raju i w otoczeniu kolorowych fantazji. Oderwani od przyziemnych spraw, bytują w światach bezkompromisowych ideałów, urojeń czy utopijnych
Możemy być dumni: technika coraz szerzej wkracza do naszego świata. Jeszcze 15 lat temu nie istniała tak rozbudowana, szybka i sprawna wymiana informacji; razem z rozwojem wynalazczości, zmieniło się życie. Na naszych oczach poprzedni sen przerodził się w jawę. Elektroniczny papier, czcionka, fotografia, taśma magnetyczna, cyfrowy zapis na płycie, aparaty telefoniczne bez połączenia z drutem,
Ostatnio czuł się mało rozrywkowo: medialne nośniki olewały go, na froncie rzeczywistości wiodło mu się pod wiatr, wszędzie było nędznie i dychawicznie, toteż jako zakompleksiony facet, odczuwał globalny deficyt pochwał; urwały mu się tłuste lata prerogatyw, zażył więc pigułki na odwagę i poszedł walczyć o utraconą pozycję. Lecz odmówiono mu jakichkolwiek wyrazów współczucia. Stwierdził równocześnie,
Ciężko to pojąć urodzonym dzisiaj, ale w uprzedniej epoce nie było życia tak bardzo uzależnionego od prądu, kabli i telefonów, od seksu z chipami, religijnego kultu świętego Pugilaresa, natrętnej wszechobecności kamer, niekoszernych portali czy ujeżdżania po nich. Nie istniał krzykliwy świat reklam, kupowania za darmo i tylu oszustw w pakiecie. Istniały za to sklepy handlujące
Drogi Dżihadysto, Nie zabijemy wszystkich Twoich braci, kobiet i dzieci. I ty nie zabijesz wszystkich nas. Możemy ciągnąć tę grę odbierając sobie poczucie bezpieczeństwa i godności, możemy żywić się nadzieją zwycięstwa, chwały, możemy wzajemnie się oskarżać. Możemy zamieniać człowieczeństwo w zezwierzęcenie, miłość w nienawiść i życie w śmierć. Wszystko to możemy, ponieważ jesteśmy ludźmi, ponieważ
Różnica między książką a e-bookiem jest taka, jak między życiem, a życiem wirtualnym. Biorąc do ręki książkę papierową, bierzemy do ręki życie. Front okładki jest aktem urodzenia, jej tył, to epitafium; strona tytułowa to moment narodzin, ostatnie linijki książki są jej ostatnim tchnieniem. Wszystko to, co pomiędzy, to jej życie. Czytając książkę papierową, trzymając ją
Pisuję na rozmaitych forach literackich i często zdarza mi się publikować ten sam tekst. A robię to nie dlatego, by zachwycać się swoim nazwiskiem i fabrykowaniem gniotów, lecz dlatego, by czytać rozmaitego kalibru komentarze i komenciki: ciekawi mnie odbiór mojego gryzdania. Niekiedy zauważam brak komentarzy i to też jest swoista reakcja. Zniechęcająca, ale taki jest
Nie mam nic przeciwko filmowym adaptacjom lektur, o ile są zgodne z pierwowzorem. Zwłaszcza teraz, gdy poznawanie obowiązkowych utworów literackich należy do rzadkości. Kiedy nawet nauczyciele polecają obejrzenie tychże w okrojonej postaci obrazkowej. Tak jest w przypadku „Ziemi obiecanej” według Andrzeja Wajdy: w odróżnieniu od ekranowej i nieuprawnionej wizji reżysera, główny temat powieści Stanisława Reymonta
Przechodzimy przez bramkę do wykrywania niezamożnych portfeli i po załatwieniu sprawy z wypełnieniem ankiety na temat stanu majątkowego i celu wizyty, wchodzimy do wnętrza supermarketu. Witani przez diabolicznie uśmiechnięty personel w buraczkowych przyodziewkach i z plakietkami informującymi, kto za nic nie odpowiada, idziemy do punktu sprzedaży mydła end powidła. Zaraz za jego wejściowymi drzwiami dostajemy
poniedziałek, 8 Kwiecień 2019, 1:08 | © 
Najnowsze komentarze