W trakcie okazjonalnych odwiedzin, wśród drinkujących zwierzeń, podczas naskórkowych rozmów, przybywają ludzie z odległych stron. Opowiadają o zdarzeniach wysupłanych z przeszłości, jakieś zapodziane anegdotki, jakieś barwne szczegóły do słuchania w [...]
Ludzie odchodzą z życia. Czas pędzi i razem z człowiekiem porywa wspomnienia. To jakby razem z nim ubywał kawałek nas; jestem zafascynowany Proustem i dlatego powiem za Nim, że wszystkie dzisiejsze wrażenia biorą się z wczorajszych. Nawet tych niewidocznych, dziejących się poza naszymi realnymi odczuciami. I jak On zauważam, że są z nami nadal i [...]
Leżę całkiem nieżywy.
Pierwsza trawa oplata mi myśli,
krokus, a może przylaszczka
puka delikatnie,
mrówka, a może muchówka
coś szeptem do mnie mówi,
jest ładnie.
Jest cieplej i oddycha się inaczej.
Wkrótce drzewa zaczną
ubierać się w nieśmiałe liście,
a dziewczyny wręcz przeciwnie.
Nie dotyczy mnie nic z tej ziemi,
oprócz ziaren piasku, patyków,
kropli wody, kamieni.
Otworzę oczy i niebo całe
wpadnie mi do środka, we mnie utonie,
usiądę, popatrzę, [...]
Nawijam horyzont na szpulkę pamięci.
Drzewa i ptaki, chmury i liście, kominy,
eklektyczne trakcje, elektryczne racje,
frakcje, reakcje, zapędy omnipotęgi,
dyktatorskie wdzianka, liche truchełka,
skąpe ubranka, partie i rozgrywki,
wyimki z literatury wielkiej
i tej zupełnie maleńkiej.
Nie mam nic przeciwko filmowym adaptacjom lektur, o ile są zgodne z pierwowzorem. Zwłaszcza teraz, gdy poznawanie obowiązkowych utworów literackich należy do rzadkości. Kiedy nawet nauczyciele polecają obejrzenie tychże w okrojonej postaci obrazkowej.
Tak jest w przypadku „Ziemi obiecan
Nie ma zjednoczenia, są tylko podziały.
Odległości zależne jedynie od skali -
czas mierzony w latach,
długość ciszy, dźwięku,
wielokrotna spacja.
Przecinka w lesie, w niej głębokie rowy,
guziki i sprzączki, lista tych, co byli,
modlitwy nieobecnych, żałoba żałoby,
a ws
Chciałem się wznieść, ogrzać w słońcu,
choć prawdziwym celem i tak była ucieczka.
Zawierzyłem ojcu. W końcu, bo nie od razu
zrozumiałem, że na obraz i podobieństwo,
na przekór prawom, bliżej chmurom, niebieskim
ptakom.
Teraz, kiedy już jest po wszystkim, prawie
zapomniałem
Będziesz taraz robiła, co ci każę.
Posprzątasz, pójdziesz po piwo. Dla mnie
zrobisz przecież wszystko
co ci każę.
Kiedy mówię jedz - jesz,
jak powiem, że czas iść spać,
to masz spać.
I żeby poduszka była sucha,
bo sprawdzę.
I nie pyskuj, bo już sama wiesz,
mamus
z cyklu "Rozwiewa wiatr"
Jakże złudne są marzenia
kiedy księżyc z nocy cienia
wyłuskuje srebrne gwiazdy
Po co marzyć gdy o świcie
wita łąki mgła w błękicie
Zbiorę z nieba gwiazd promienie
wtedy się połączą cienie
i zatańczą nad polami
razem z mymi warkoczami
I ule
Napiszę ci wiersz na zamówienie.
O czym chcesz i jak chcesz. Napiszę ci
nekrolog.
Nekrolog pisany na zapas ma sens,
spełnia swoją funkcję.
Bez opłaty, bez reklamacji.
Taki nekrolog piszę w każdym wierszu.
Nawet, jeśli nie rozumiem dzisiejszej poezji,
nawet, jeśli nie mieści
Na noc, na księżyc i jego światło,
na to wszystko, co po nim nastanie.
Na zaranie dnia, na słońca niezgasłość,
na kolorów tęcz i nieb, traw powstanie.
Na z nich kwiatów, z łąk całą nagłość,
na ptaków, pszczół, na ich opętanie.
Jestem i będę do kolejnej jasnej wiosny.
Przyglądam się jabłku, które rosnąc pęcznieje
soczystą objętością. Rozszerza się, rumienieje.
Potrafię sobie wyobrazić jak nabiera smaku,
jak kwaśność zamienia się w słodycz.
Ale czym jest ręka, która je trzyma
i oko, którym na nie patrzę?
A, dajmy na to, robak, kt
Kiedyś w miejsce starych drzew
wyrosną nowe.
Będą śpiewały te same piosenki,
będą odkładały w słojach
mózgi, trzustki, wątroby
i odcięte jak gałęzie
spopielałe marzenia.
Pewnego dnia tutaj mnie nie będzie.
Gdzieś będę, ale nie tutaj.
Pewnego dnia spojrzę wszystkowidzącymi oczami
na nic niewidzących, jak kiedyś, teraz, ja.
Teraz, w tej właśnie chwili umiera ktoś bliski.
Ktoś daleko umiera, nie widziałem go od lat.
Teraz podlewam bazylię kupioną
Nazywają GO różnie
jedni szczerze
inni z przekąsem
czasem równy chłop
niekiedy świnia
jak w życiu
ale najczęściej mówią do niego Al
Al od tego gangstera za podatki
jednak gdzie mu startować do tego zaszczytu
zwykły z niego rzezimieszek
stateczny rabuś
co on tam
Ucieknę i nic nie będzie.
Przetnę powietrze bezgłośnie,
ucieleśnię kamienny żleb.
Przykryje mnie pierwszy śnieg.
Ostatni plus jeden dzień
zachmurzy się, upadnie.
Wysokie góry nade mną,
garstka kurzu we mnie.
Na wiosnę zejdę lawiną,
wyrosną trawy i kwiaty.
Niebo będz
Nakręcam spiralę. Dzień za dniem.
Cofanie czasu napotyka na białe plamy.
Co się wydarzyło tego dnia, kiedy przedwojenny fryzjer
targał włosy małemu chłopcu przedwojennymi nożyczkami,
podgalał czteroletni kark przedwojenną brzytwą,
używał potem przedwojennej wody kolo
Kiedy nie mam ochoty
na bagienne rozmyślania
zabieram się za nie właśnie
Wtedy wychodzą mi najlepiej
wtedy moje rzewne wspomnienia
są jak najbardziej wyraziste
wtedy otwieram okno z chłodną ciemnością
i wyobraźnię na pół pełny max
rozsiadam się do strojenia głębinowych mi
Gdybyś mógł zobaczyć, ślepcze, połoniny...
Dla ciebie tylko pełne nienawiści spojrzenia winnych;
dla ciebie tylko wrogowie, komuchy;
dla ciebie tylko bóg-honor-ojczyzna;
dla ciebie blizny przeszłości i jutrzenka wodza;
dla ciebie dzwony biją i ryczą trąby bojowe;
A tymczasem
z cyklu "Kreolskie pieśni"
Twoje wyspy szczęśliwe
odległe lecz takie bliskie
na środku ukrytych myśli
zasnute mgłą o świcie
Twoje wyspy szczęśliwe
to dwa pagórki tętniące miłością
w dotyku cierpliwych dłoni
spojrzeniu ciepłych oczu
To ocean marzeń
o kielichu otwarty
z cyklu "Rozwiewa wiatr"
Jedziesz ślepym torem
przed siebie
dotykając tylko
mojej miłości
małym kęsem kosztując
odmienność uczucia
Tarzasz się w chłodzie
domowych zdarzeń
bo Twoje sady obsiadły
gawrony
Białe podbródki
wystawiły ku słońcu
obserwując każdy twój ge
Wszyscy moi żywi krewni robią
wszystkie te rzeczy żywych.
Tyle, że na zdjęciach.
Robię zdjęcia.
Sobie.
Kadruję się w miarę
precyzyjnie.
Dołączam się do albumu.
z tomiku "Rozwiewa wiatr"
Dotykam ustami
twego pąka
na języku drżą
krople nektaru
W owocowym raju
rosną moje nadzieje
Za oknami śnieg
a ja tańczę
malinową rozkosz
w smakowitym
uniesieniu
Ślub odbył się przed tygodniem, lecz dopiero dzisiaj mieli okazję świętować. Przylecieli wczoraj, późnym popołudniem. Jak zapewniano ich w biurze podróży – z hotelu wychodzi się wprost do raju.
To była ich wymarzona noc poślubna. Pierwsza z dziesięciu tutaj. Jedna z wielu. Nie cho
Nie każdy może być:
kierowcą Formuły 1, pilotem myśliwca,
myśliwym, myślicielem, mścicielem
niewinnych i zagubionych,
kapłanem, opiekunem zbłąkanych i porzuconych,
członkiem zaszczytnej Akademii, klubu
elitarnego, lub innego grona,
sekty, kościoła, słusznej politycznej frakcji
Krzyśki małe dwa... Ciekawe świata, ufne i ciepłe jak słoneczka... Klasa Krzyśków wybiera się w Pieniny. Krzyśki - nie, bo kasa to zapora. Gdyby ktoś chciał, aby Krzysiaki zobaczyły to, co inni na pewno zobaczą - namiary konta szkoły na: el1964@o2.pl. Udało się już z Anią, Pati - z
Bohaterowie starych fotografii
mają na własność zatrzymany kawałek
świata. Nie tak jak my, którym czas ucieka między palcami.
Bohaterowie starych fotografii
swój kawałek świata maskują sepią,
a oni sami, ich dzieci, psy i konie zawsze
są czarno-białe.
Nie to co my, którzy
Nadchodzą dni ochłody.
Co było rozpalone, nie będzie.
Byle tylko czasu starczyło na odnowę.
Dzisiaj myślę, że słowo
jest ścieżką, drogą.
A jednak: czy nie prawdą jest,
że ptaki zawracają z krańca świata?
Nie mogąc lecieć dalej i dalej?
Bo przecież, czyż nie, pr
Poranna kawa z jedną łzą
smakuje gorzko
piołunową nutą
szybują radości
I znów okruchy szczęścia
sypniesz hojną dłonią
na mój stół
Zadzwoni malowana wiosna
słońce przetoczy swój blask
przez skrawek nieba
Ptaki rozpuszczą swoje tony
na zielone łąki
odejdą m
Jeżeli nastąpi sezon na wrażliwe odbiory
będę jak jasna cholera
uczynny wnikliwy nasiąkły braterstwem
Lecz jest jak jest i czekam
na inną dekorację
nowe wdzianko
do przespania lepszych czasów
Człowiek stworzył Boga na obraz i podobieństwo swoje,
bo Bóg stworzył człowieka na obraz i podobieństwo swoje.
Po trudzie stworzenia, które powinno być pozbawione wysiłku,
w swojej wielkiej mądrości usiadł i napił się wina,
wychędożył niebiańską nałożnicę, zapalił skrę
W pewnym wieku
życzenia stu lat brzmią jak pragnienie
rychłego zgonu
pozbawionego dostojności jubilata.
Oczywiście, można mnożyć,
ale któż by chciał: bez zębów,
w ostatnim stadium zwiotczenia,
pomarszczenia, zapominania,
z listą leków dłuższą
od życiorysu?
Ostateczni
Czuję to! Czuję, więc piszę!
Piszę, kurwa, piszę do ciebie nekrolog!
Bóg jest miłościwy!
Fejsbóg jest miłościwy!
Więcej wykrzykników nie pamiętam.
Podłącz swoje życie do mojego picia.
Skontaktujmy się przez konta.
Pokaż mi zdjęcie rodziny, psa, kochanki, bryki.
L
A kiedy okryjesz mnie swymi piórami,
nie ulęknę się strachu nocnego.
Najważniejsze, że będzie cicho,
że wszystko wydarzy się w ciszy.
Cisza nie porusza powietrzem.
Jest sokiem nocy i jak sok jest gęsta.
Ona otula wszystko, jak Ty, piórami,
otula kocem utkanym z bezczucia.
W t
Lustro zwraca czas przeszły.
Cokolwiek się wydarzyło, stało się minione.
Droga bezpowrotna, oraz drzewa przy niej,
kamień, ziarnko piasku,
które w oku boli.
Niepogodzenie świata, zwykła kolej rzeczy,
zbyt lekka zwiewność pojęć, niedorzeczność
życia.
Nawet płatki śniegu,
Nie dlatego, że przeciekło między palcami,
było to życie jak woda. Wdarło się
szczelinami, wąskimi strużkami
i rwącym strumieniem, potokiem
w tę dolinę gdzie mnie podrzucono.
Było jak woda, może było wodą?
I pod kamieniem, spod kamienia, kamień
toczyło nie wiedziawszy po c
jeszcze hosanna w zmęczonych oczach
mimo że pajęczyna między palcami
a serce walczy z wczoraj i dzisiaj
rankiem mijam grubego zenka i znowu
daję łajdakowi monetę a dlaczego nie
niech wypije - przetrwa dzień
mnie będzie gorzej ani złotówki szafiru
najwyżej rozgryzę w kropelki
obserwacja
Niebo o świcie jest błękitne.
Najpierw słychać ptaki, po chwili
przejeżdżającą śmieciarę.
Przybywa godzin i śmieci.
Aż po noc.
Niebo w nocy jest czarne.
Najpierw jest szare, ale po chwili
zupełnie czarne.
Przybywa godzin i gwiazd.
Oto rozważa śmierć (tik, tak, tik...)
jak zagadnienie matematyczne.
Jeszcze nigdy równanie nie miało
tylu niewiadomych.
O tym, czy coś jest, czy może nie,
nie myśli w ogóle. Jego uwagę natomiast
zaprząta jedynie metoda.
W ostatniej sekundzie, kiedy ruch ustaje,
zupełnie losow
na parapecie wzruszeń
usiadły wspomnienia
uczucia sieje się wiosną
samotność zdziera
kartki z kalendarza
pielęgnując głuche obietnice
kot na kolanach mruczy
o trocinach życia
nadzieję przyszłości
zabija trzepot
skrzydeł dzikich gęsi
czm.19.02.2010
...jest nieprzerwana i ciągła. Wyobraźmy sobie, że wszyscy twórcy nagle zamilkli. Piszą, malują, komponują, ale do szuflady. Bytują po niszach i zakamarkach, po piwnicach, enklawach i bezludnych wyspach, a ich głos dociera do niewielu. Do garstki potrafiących czytać, myśleć i udawać
Na co tak patrzysz, młodzieńcze?
Uffizi powstaną długo po twej śmierci,
lecz ty pewnie przyglądasz się pannom,
które pod czujnym okiem dworek
suną do katedry?
Kiedy ręka maestro odrzuci to, co zbędne,
a pył ostatni, z którego powstaniesz,
jak stoisz, opadnie,
zanim zastygniesz
kalectwo słowa
od wczoraj nie boli a odkrycie braku
zamiast zdziwić otula spokojem
radzisz jaguarem przyczaić się i czekać
na nagły skurcz mięśni
i skok
wbrew rosnącym dziko pazurom
zawieram układ z ciszą i mgłą -
już jutro posadzę siebie na nowo
drzewem w matczynym og
Nie pamiętać. Nie mieć za złe, nie tęsknić.
Być jak biała kartka. Wciąż na nowo odkrywać,
dziwić się.
To co złe będzie tylko przez chwilę,
to co dobre - bez rozczarowania.
Nie popełniać i nie oceniać,
nie złorzeczyć i nie piać z zachwytu.
Nic, co by trwało dłuzej, niż
Samica człowieka zostaje zapłodniona przez samca
i zachodzi w ciążę, która potrwa około dziewięciu miesięcy.
Zakończy się porodem i wpisaniem do różnych dokumentów
kolejnego człowieka.
Samica i samiec będą się opiekować swoim szczenięciem,
będą nad nim czuwać, chronić
Oto jest droga prosta
co do prostych rzeczy wiedzie.
Do miast o prostych nazwach,
z murami prostymi. Za nimi
mieszkają bardzo prości ludzie.
I choć prosta, to idzie
jakoś wyboiście.
I choć prosta, to wy boicie się
z iście skomplikowanym
podejściem do życia.
Nie wszystkie cele
Popatrz jak się napręża,
jak siłuje się mężnie
armia zaciężna niepewnych nadziei.
Najlepszych z pokolenia zabierało szaleństwo.
Najlepsze szaleństwa dziś są jak bluźnierstwo.
Pozostał z chwały głód, pragnienie
i wysuszony szkielet, i jeden może cud.
[display_podcast]
Kto o tobie myśli, kto o tobie pisze,
kto o tobie czyta?
Kto tobie zapewni choć słowo
o tobie? O tobie mówi pieśń.
- Jesteś?
- Nie wiem.
Więc jesteś niepisanym dialogiem.
W drogę, z Bogiem.
A tam, dokąd pójdziesz, zaniesiesz wiatr,
zaniesiesz samosiejkę istnienia.
Ch
Żonie
Więc znasz mnie jak się zna klamkę u drzwi
do własnego pokoju. Drzwi, które otwierasz,
a kiedy wchodzisz, to z zamkniętymi oczami.
Możesz podejść do stołu, usiąść na krześle,
możesz otworzyć okno, wpuścić zapach burzy,
schnącej ziemi, śpiew ptaków.
Wiesz jaki
Być sobą, no bo kim?
Być sobą, ale czym?
Być sobą, tylko jak?
Być sobą, czyli
stać się niewidzialną przyczyną ciebie.
Obudzić się dla przemiany,
zapragnąć mieć skrzydła,
dwie głowy feniksa.
Spalić się przed zachodem słońca,
odrodzić pierwszym brzaskiem.
A potem na
Wyhodowała sobie pustynię, której nikt nie czyta -
skorpion i gorzkie słońce, piasek w kolorze miodu,
niedomknięcie powiek, chłód zachodu, noc czarniejsza
niż ciemność - wokół pusto, nawet śladu dzieciństwa.
Jeszcze będzie próbowała słoną wodą podlewać ostatnie na
Ogromną rolę w rozwijaniu wyobraźni odgrywają zabawki. W czasach połowy ubiegłego wieku, gdy przydarzyło mi się nieszczęście ze swoimi narodzinami, otoczenie było szarobure i zgrzebne. Ciężko to pojąć obecnym dzieciakom, ale w tych koszmarnych czasach nie istniały komórki, gry kompu
Kolejne miasto, to samo miasto obcych.
Powinienem się czuć tu dobrze. Dobrze.
Połykają mnie ulice, hotel, winda.
Coś jest do zrobienia i nic do przeżycia.
Wypluwa mnie czas poza tę chwilę,
którą nazwali Nowy Jork, Paryż, Madryt,
lub Płock.
Powinienem się czuć tu dobrze; pr
trzymam jedno z sześciu ech
na peryskopową
nie dotarło jeszcze skarżenie piskląt
i gniew przewiewnych gniazd
wyściółka z zetlałego horyzontu
patyk z poidełka matki
zostaną
deszczowy dobosz przepisze im
przyczółki na śpiew
Wszystko było zaplanowane: nawet kwiaty w ogrodzie
rosły według planu i zaplanowany kot wygrzewał się
w słońcu, które według tego, co ustalone, ogrzewały
zaplanowane godziny popołudniowej sjesty.
W sukni wymarzonej stała się żoną męża, który
według planów miał osiągnąć
Dopóki tu nie przybyłem, myślałem,
że formy życia na twojej planecie
muszą być
inne.
Że dotyk smakuje inaczej,
że wzrok nie przytłacza,
że zapach nie rani jak oset,
że oddech nie wstrzymuje
i nie zabiera
tchnienia;
że idąc po trawie wybujałej jak sen,
jak sen, który
Więc jest tak, że w jednej chwili
odmienia się sposób patrzenia, życie.
Odchodzi z łoskotem rozdzieranej blachy,
gradem rozbitej szyby i krwią,
której nie powinno tutaj być, a jest.
Bez pożegnań należnych w przeczuciu odejścia,
bez wahań, bez rozstań, bez lęku przed jutrem.
z cyklu "Kreolskie pieśni"
Pospadały moje łzy
na lustro wody
rozbiły fale
rozpuściły swoje tony
Gorzką nutą
zaśpiewało morze
Mewa złodziejka
zabrała smutek
z mych oczu
Więc jak mam tęsknić
Za tobą
Przedstawiona przez niego natura wydaje się trwać w uporządkowanym ruchu. Tchnie zrozumiałą i nieuchronną przemianą. Forma istnienia, to pojęcie względne, ulotne i przejściowe. Dobro jest złem. Nie ma różnicy, ani jakim się jest, ani przez jaki czas. Ludzie, zwierzęta i przedmioty
Ja mówię chmura, ty miękka pierzyna,
ja mówię ciemność, mrok złowieszczy,
dla ciebie aksamitne ścielą się miraże,
wśród których z marzeń tkasz kobierzec światła.
Dla mnie to tylko chłód i lepkość ciszy,
ty czujesz ciepło bijące z środka,
nic więcej niż trwanie dla
jak co roku o tej porze
wokół słychać tęskny śpiew
ludzie idą przed wieczorem
by Maryi oddać cześć
gdy różaniec dzierżą w dłoni
i litanii słowem pięknie
do figurki przystrojonej
idą wielbić swą Panienkę
o Matuchno weź w ofierze
tę modlitwę w ludzkim tłumie
ofia
Butelki
mają szczęście, mają swoje skupy.
Można je użyć raz i na nich zarobić.
Napełnić tym i owym, albo tamtym i owantym.
Prawda - nie można im zmienić koloru, czy kształtu,
ale zawartość to już do oporu.
Człowiek
może mieć metrpięćdziesiąt, albo prawie dwa,
cierpi
Kamień na kamieniu, echa ech,
taki tu spokój, w ciszy grzech.
Pada deszcz. Rozerwane bunkry
są bardzo gotyckie. Był tutaj Bóg?
Inną miał ojczyznę?
Wilcze łyko, nowe drzewa,
mokną turyści. Śpią w pustych salach
tylko stare liście?
Podziwiajcie bliznę lasu,
piramidy
...polegała na całkowitej szczerości, szczerości niemal okrutnej i pozbawionej kramarskich tyrad. Jedynymi spotkaniami były nasze długie, znaczące, telefoniczne rozmowy. Dzień bez nich wydawał się stracony. Mówiąc “dobranoc”, żegnaliśmy się do wczoraj.
b
Rzecz dziwna, choć wie
Wyrzekam się siebie.
To niewielkie wyrzeczenie.
Znaczę przecież tyle, ile ślad na plaży.
Potem przychodzi fala
uniesienia.
Znowu chcę, znowu piętnuję sobą
ciebie.
I już mnie nie ma w tej bajce.
Potem następują przypisy,
z których jasno wynika brak zrozumienia
istoty.
...i oczekiwał ciosu, lecz noc zbliżała się przeświadczeniem, że niebezpieczeństwo zmienia proporcje strachu. Wzdrygnął się. Od nieruchomej tafli wolności do pierwszego zarysu cierpienia, krata była wskazówką, ostrzeżeniem. Zasiekane żelazem okno wyznaczało mu prostokątny fragment
Zatem to prawda, że nic wyjątkowego
ci się nie przydarzy. Nie będziesz
mędrcem, świętym nie zostaniesz.
Nie gronostaje, ale zwykłe ciuchy,
zamiast korony cierniowej, czy złotej
gołą masz głowę i próżne twe chęci.
Nie będziesz Hiobem, Judaszem nie będziesz,
nikim z ostatnich,
Oceany opadają rozproszonymi kaskadami.
Podobno za horyzontem jest bezkresne, błękitne niebo,
ale tutaj, w zasięgu wzroku,
zaciężne chmury w elektrycznym blasku
spiżowieją jak nadąsany bachor.
Drzewa mówią, że wkrótce nadejdzie potop.
Chcą się poderwać do lotu, uciec.
Zbyt
z tomiku "Rozwiewa wiatr"
Małą kroplę egoizmu
zebrałam z twych warg
pocałunkiem szeptem
miłością
Małą kroplą krwi
zapłakało serce
Czasem spoglądam w lustro
za krótka chwila na szczęście
za dużo bólu
Los garbaty złoczyńca
rozdaje karty
odziera nas z godności
Here I am.
Will you send me an angel?
Naga maluje paznokcie u nóg.
Przygotowuje siebie i łóżko.
Nakłada balsam z tropikalnych owoców,
zdejmuje warstwę ochronną wątpliwości.
Nie rozbiera z sukienki nadziei i wiary,
nie zdejmuje z miłości woalki i halki.
Raczej zdziera pokłady w
[caption id="" align="alignleft" width="340" caption="CISZA - wystawa fotografii Beaty Mendrek-Mikulskiej"][/caption]
Już to znasz i nie jest ci dziwnym, że ulice są puste,
a powietrze gęste od mgły. Nie jest spokojniej, chociaż
cisza ma w mieście coś z nirwany. Tym razem się nie śni
Wyobraziliśmy sobie siebie, nas.
Niewzruszony szczyt, nieskończoną kruchość lat.
Wypuszczone z klatki, oswojone ptaki.
Miotane na wietrze, od zagadki do zagadki.
Póki czas.
Póki mamy czas.
Szukasz nocy, Przyjacielu?
Noc cię sama znajdzie:
na ulicy, z której trzeba cię doprowadzić do domu,
w szafie, która nie jest kiblem,
w miłości, która nie jest jej treścią.
Noc, mój drogi, jest po to, aby nocą
przechadzać się pieprzonym kotem
po pieprzonych gzymsach
w pieprzo
Dzisiejszy dzień rozpoczął kampanię wyborczą od alternatywy: najpierw kawa, czy papieros? Jedno kusiło nie mniej, niż drugie. Postanowiłem, że nie będę palił, więc wybór stawał się prostszy. A więc kawa.
W domu nie było kawy.
Dzień rozlepił plakaty z prognozą pogody już w
Czego oni doświadczą, jakie ich bagaże,
kiedy w podróż wyruszą życia? Po której stronie
staną na peronie marzeń i co powiedzą obcym,
gdy zdumione twarze rozpoznają siebie
sprzed lat, sprzed doświadczeń, po których
tatuaże, blizn parę i życiorys spisany na skrawku
wydartym c
Demony głodne jak nigdy - wstępują w ciało.
Na nic wołanie o ciszę. Rzucają w twarz to, co
minione i dzisiejsze. Przyszłość też się staje.
Zyskują, bo noc opętaniem wietrzna -
a złe zawsze czyta Biblię na opak.
Trzecia w nocy drwi z Trójcy Świętej,
a swąd lęku potwierd
Spośród wszystkich najbardziej oczywistych opozycji
wyjątkowo podoba mi się kontrast między tobą a mną.
Podczas, gdy jesteś ledwie wzrosłą, zieloną łodyżką,
ja mam od dawna zdrewniałe, rozsiane, lecz wciąż
jako takie pojęcie.
Na przykład o szczęściu wiem tyle, ile trzeba
z cyklu "Kreolskie pieśni"
Zimna gwiazda roztoczyła
swój blask
radosne światła zamigotały
u stóp ołtarza
Na ofiarnym stole
zadzwoniła twoja melodia
rozstąpiły się wody
morze ukazało suche dno
całowanych moją miłością ust
Całe przyrodzenie świata
opadło fałszywą
Nie chcesz mojej pieśni
odchodzisz w mrok
tyle moich słów zamykasz
jednym gestem dłoni
Wyśpiewa je morski wiatr
zanuci ptak
Gdy odejdziesz w cień
twe serce zatęskni
do magicznych chwil
Pragnienia nuta zadżwięczy
w duszy i wrócisz znów
do gwiazd po moją pieśń
i będziesz chciał ob
Kolejny dzień stracony, armia nie ma pojęcia
jak nas wykorzystać. Nie zrzuciliśmy żadnej bomby,
a przecież za brzegiem ziemia wciąż nie jest czysta
od wroga.
Musi popłynąć Eufrat i Tygrys, musi popłynąć Nil
łez. Oczyszczającym ściegiem z precyzją skalpela
ciąć ile wlezie.
Zła nadziejo, bardzo zła i podle mściwa,
ile ci zapłacić trzeba, ile monet na twe oczy,
byś była choć trochę jaśniejsza,
nieco bardziej litościwa?
Są miejsca, gdzie cienie są głębsze,
gdzie głębsze są dziury w niebie.
Są takie rany po wczoraj,
w których jutro się nie wy
Iluż już było, którzy wieszczyli końce świata?
Że się to skończy i tamto zniknie, że to i tamto?
A tu, na przekór, wciąż jeszcze żyją
wiewiórka, kos, stokrotki, bluszcze.
I choć nieludzkie jest to człowiecze -
rodzą się nowe
stare wiersze.
Do ksiąg wkładane, do sur
To niewiarygodne jak wiele snów można zmieścić pod jedną poduszką. Można je tam upychać całymi latami. Jeśli głowa ciężka, to niełatwo im się wydostać, ulecieć, wypełznąć. Wnikają wtedy do wewnątrz niczym roztocza. Z czasem wiją sobie gniazda, rozmnażają się już bez naszeg
Znam imię larwy, która się wygrzewa
w ciepłym kokonie mojego ciała.
Zdarza mi się myśleć o niej
z czułością.
Dojrzewa cierpliwie. Ostatnio
czuję jak się porusza.
Któregoś dnia wydostanie się ze mnie.
Rozwinie skrzydła i zanim odfrunie
będzie tym, czym nigdy się nie sta
Zapytałeś, gdzie będę jutro.
Wzruszyłam ramionami,
cisza zrobiła to samo.
Bo widzisz - jutro jest takie niepewne,
nie wiem, czy będzie mi dane.
Ale jeśli mleczarz dostarczy je pod drzwi,
doleję odrobinę do porannej kawy.
A potem razem ze mną pójdzie w dzień,
podlewać dzikie k
Nie napisał podręcznika do gry w klasy
boski cieć, anioł stróż. Nie napisał,
nie powiedział mi, jak
przeskakiwać przez te kratki dni
i nie łamiąc nóg, nie zdzierając rąk
do krwi - żyć, by żyć.
I pewnie dlatego wyrżnąłem o bruk -
nie dlatego, że był lód
(zima trzyma
Wszyscy są samotni i to nas łączy.
Wiązania związków wielokrotnie złożonych
we wspólnym pierwiastku, który występuje
w całym znanym wszechświecie i
poza nim -
dwójmrok światła.
Niby nic, a przecież i ty wiesz
o co chodzi.
Żadnej przeszkody, której nie można ominąć,
żadnego ciężaru nie do podniesienia.
Pod nimi ścieżka wytyczona prosto,
w nich imperatyw, a nad nimi prawo.
W oczach chłopców, w gestach, oraz w słowach
podniecenie tą chwilą bierze całą stawkę.
Pierwszy niecierpliwie odpala zapa
Pierwszą czynnością niemowlaka jest macanie zewnętrznego świata. Zbieranie wiadomości o najbliższym otoczeniu. Orientacja w terenie wystającym poza becik: co wisi nad kołyską, czyja twarz pochyla się nad nią, do czego służy pielucha. Potem następuje proces uświadamiania sobie własne
Czas nie obszedł się z nami zbyt dobrze.
Czas był wściekły i zły, i być może
nie był wtedy w najlepszym humorze,
ale mógł się, o Boże, obejść jeszcze gorzej.
Mógł na przykład, oprócz włosów krętych
i puszystych w nadmiarze jak burza,
tak się na nas bez sensu wkurzyć,
Tutaj byłeś przez chwilę,
od której dla mnie wszystko się zaczęło.
Chwila wywołała ciąg zdarzeń,
bez ostatniego ogniwa.
Chwilowość kolejnych chwil.
Dokąd poszedłeś? Bo przecież gdzieś poszedłeś.
Czy jesteś tam, gdzie rozkuwa się łańcuchy?
Czy kowal był wystarczając
- Są nieba?
- Wielkie nieba, nie!
Jest tylko ich potrzeba.
Jak łaknienie, głód, pragnienie,
gdy brak, kiedy nie ma
na co sobie zasłużyliśmy.
Jemy piasek, pijemy słoną wodę.
Żyjemy w fatamorganie. Już
czas w drogę.
Słońce zaszło, a gwiazda
niech nas prowadzi
z
Przez długi czas nie mogłem rozgryźć sprawy; krążyłem wokół niej i nic mi nie przychodziło do głowy. Byłem zawiedziony, bo kiedyś zajmował stanowisko zbliżone do mojego. Nie takie samo, lecz porównywalne: wówczas wyrzucał z siebie heterogeniczne sądy, burzycielskie mniemania,
Ciszej i ciemniej. Wciąż i wciąż.
Rzeczy obędą się beze mnie.
Krzyczy w środku, tak, żeby nie bolało,
a boli. Zaciskam powieki.
Tak już zostaną jak legły,
w bezsilnej chwili rzucone kamienie,
tak między nimi wystrzelą osty i pokrzywy.
W powietrzu jest jakiś brak powietrza
i
Bez wstępu i posłowia, bez właściwego tekstu.
Są jedynie przypisy do stron bez numerów.
Zamiast okładki - daty,
tam, gdzie powinna być fotografia
i informacja o autorze,
jest jedynie biała plamka.
Tak długo uczył się żyć,
że w końcu postanowił to spisać.
Jeśli weźmies
Kiedy mówię ból, prawdopodobnie myślisz - ból.
Kiedy mówię szczęście, prawdopodobnie myślisz - szczęście.
Kiedy mówię ja, pradopodobnie myślisz - ja.
Kiedy nic nie mówię, zastanawiasz się - dlaczego.
Kiedy pytasz dlaczego, milczę.
Kiedy mówisz ja, myślę ty.
Kiedy mów
Mątwie na imię jest noc. I ona
wypłynęła na ocean zmierzchu.
Teraz ciemność jak mokry koc
okrywa mnie zapachem deszczu.
Czy wybaczę sobie,
jak to sobie wyobrażam?
Czy sobie wybaczę
bezkształt zdarzeń?
Wszystkimi ramionami mnie tuli i
oplata mnie i tatuuje atramentem
na mo
Intelektualista nowej generacji posiłkuje się sformułowaniami zaczerpniętymi z brewiarza głupka po to, by tym dosadniej i uczeniej wyrazić dętą myśl, że nie ma nic do powiedzenia, a przy okazji, by jego wypowiedź wyglądała na mądrą.
Poeta jest jak księżyc - świeci odbitym światłem krytyki,
ma swoją ciemną stronę i kręci się po orbicie sensu istnienia.
Jak księżyc jest poorany meteorytami codzienności,
poharatany zderzeniami z tymi, którzy wiedzą lepiej.
Poeta jest tajemniczy i pociągający jak księżyc,
Czytajmy, bądźmy zorientowani w otaczającej rzeczywistości, bo tylko wtedy dyskusja będzie miała sens, tylko wówczas nie stanie się kolejną słowną przepychanką: zbiorem emocjonalnych obertasów! Czytajmy, pogłębiamy wiedzę, ale nie tą uproszczoną, czerpaną z demagogicznego mędrkowania, gołosłownych pochrząkiwań i zaściankowych uprzedzeń, tylko tą, która wywodzi się ze sprawdzonych źródeł, z wieloletnich badań i realnych doświadczeń, opisów
Niektórym śmiertelnikom wydaje się, iż starczy znaleźć się w ławach poselskich i bredzić ile wlezie, by zasłużyć na miano jasnowidza zbawcy narodu. Osobnicy tego pokroju żyją poza rutyną codzienności: odrębnie. W chmurach z krainy marzeń. W doktrynerskim raju i w otoczeniu kolorowych fantazji. Oderwani od przyziemnych spraw, bytują w światach bezkompromisowych ideałów, urojeń czy utopijnych
Możemy być dumni: technika coraz szerzej wkracza do naszego świata. Jeszcze 15 lat temu nie istniała tak rozbudowana, szybka i sprawna wymiana informacji; razem z rozwojem wynalazczości, zmieniło się życie. Na naszych oczach poprzedni sen przerodził się w jawę. Elektroniczny papier, czcionka, fotografia, taśma magnetyczna, cyfrowy zapis na płycie, aparaty telefoniczne bez połączenia z drutem,
Ostatnio czuł się mało rozrywkowo: medialne nośniki olewały go, na froncie rzeczywistości wiodło mu się pod wiatr, wszędzie było nędznie i dychawicznie, toteż jako zakompleksiony facet, odczuwał globalny deficyt pochwał; urwały mu się tłuste lata prerogatyw, zażył więc pigułki na odwagę i poszedł walczyć o utraconą pozycję. Lecz odmówiono mu jakichkolwiek wyrazów współczucia. Stwierdził równocześnie,
Ciężko to pojąć urodzonym dzisiaj, ale w uprzedniej epoce nie było życia tak bardzo uzależnionego od prądu, kabli i telefonów, od seksu z chipami, religijnego kultu świętego Pugilaresa, natrętnej wszechobecności kamer, niekoszernych portali czy ujeżdżania po nich. Nie istniał krzykliwy świat reklam, kupowania za darmo i tylu oszustw w pakiecie. Istniały za to sklepy handlujące
Drogi Dżihadysto, Nie zabijemy wszystkich Twoich braci, kobiet i dzieci. I ty nie zabijesz wszystkich nas. Możemy ciągnąć tę grę odbierając sobie poczucie bezpieczeństwa i godności, możemy żywić się nadzieją zwycięstwa, chwały, możemy wzajemnie się oskarżać. Możemy zamieniać człowieczeństwo w zezwierzęcenie, miłość w nienawiść i życie w śmierć. Wszystko to możemy, ponieważ jesteśmy ludźmi, ponieważ
Różnica między książką a e-bookiem jest taka, jak między życiem, a życiem wirtualnym. Biorąc do ręki książkę papierową, bierzemy do ręki życie. Front okładki jest aktem urodzenia, jej tył, to epitafium; strona tytułowa to moment narodzin, ostatnie linijki książki są jej ostatnim tchnieniem. Wszystko to, co pomiędzy, to jej życie. Czytając książkę papierową, trzymając ją
Pisuję na rozmaitych forach literackich i często zdarza mi się publikować ten sam tekst. A robię to nie dlatego, by zachwycać się swoim nazwiskiem i fabrykowaniem gniotów, lecz dlatego, by czytać rozmaitego kalibru komentarze i komenciki: ciekawi mnie odbiór mojego gryzdania. Niekiedy zauważam brak komentarzy i to też jest swoista reakcja. Zniechęcająca, ale taki jest
Nie mam nic przeciwko filmowym adaptacjom lektur, o ile są zgodne z pierwowzorem. Zwłaszcza teraz, gdy poznawanie obowiązkowych utworów literackich należy do rzadkości. Kiedy nawet nauczyciele polecają obejrzenie tychże w okrojonej postaci obrazkowej. Tak jest w przypadku „Ziemi obiecanej” według Andrzeja Wajdy: w odróżnieniu od ekranowej i nieuprawnionej wizji reżysera, główny temat powieści Stanisława Reymonta
Przechodzimy przez bramkę do wykrywania niezamożnych portfeli i po załatwieniu sprawy z wypełnieniem ankiety na temat stanu majątkowego i celu wizyty, wchodzimy do wnętrza supermarketu. Witani przez diabolicznie uśmiechnięty personel w buraczkowych przyodziewkach i z plakietkami informującymi, kto za nic nie odpowiada, idziemy do punktu sprzedaży mydła end powidła. Zaraz za jego wejściowymi drzwiami dostajemy
poniedziałek, 8 Kwiecień 2019, 1:08 | © 
Najnowsze komentarze