z cyklu “Rozwiewa wiatr”

Jedziesz ślepym torem
przed siebie
dotykając tylko
mojej miłości

Małym kęsem
kosztujesz odmienność
uczucia

Tarzasz się w chłodzie
domowych zdarzeń
bo twoje sady
obsiadły gawrony

Białe podbródki
wystawiły ku słońcu
obserwując każdy twój gest

Wmanipulowany
w długie kapoty
czarnych ptaszydeł
stawiasz niepewne kroki
do miłości
bez wiary
bez nadziei

Otumaniony szary dzień
witasz trzepotem gawronich
skrzydeł

Zatrzymaj dla mnie
choć jedną chwilę
zanim miłość

rozwieje wiatr