Consecutio temporum

Czy nie sądzisz, Noe, że to odpowiedni moment
na odrobinę deszczu?
Spójrz, Noe, ja ci pod chmury unoszę
całe być może – nie czas na wątpliwość.

Wcześniej, lub później, bracie,
będzie gołębica, skała Arraratu.

Nie lękaj się, wypłyń na głębię –
wszak, Noe, prowadzi cię legenda.

3 komentarze do “Consecutio temporum

  1. Ewa

    Mity i legendy – cała prawda i jej głębia
    , a deszcz ? nawet brudną ziemię skala . Jesteś genialny jak zwykle pozdrawiam ciepło

    Odpowiedz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *